Υπήρχε πάντα μια θέση στο παιδικό του σπίτι όπου, ανάμεσα σε σκονισμένα παιδικά παιχνίδια, θα μπορούσε κανείς να βρει τρία πράγματα: ένα κοχύλι, ένα ζωγραφισμένο βότσαλο και μια ξεθωριασμένη θαλασσογραφία.
Όταν ήταν παιδί συνήθιζε να βάζει στο αυτί του το κοχύλι για να ακούει τους ήχους του Αιγαίου, καθώς επίσης να ζωγραφίζει μικροσκοπικά τοπία πάνω σε πλατιά βότσαλα, νοτισμένα απ’ την αρμύρα. Μα όταν άφησε την θαλασσινή πατρίδα του για να ταξιδέψει μέχρι την άλλη άκρη του κόσμου, όλες οι παιδικές αναμνήσεις του εξισορρόπησαν αρμονικά μέσα στον εικαστικό του ορίζοντα, αισθητοποιήθηκαν κι έγιναν θέμα στους πίνακές του. Το Αιγαίο βρήκε στο πρόσωπό του τον εικαστικό εκφραστή του και ο ζωγράφος του έμεινε πιστός μέχρι το τέλος της ζωής του.
