Ήταν μια ζωή στο τρέξιμο. Η Νεφέλη και η μητέρα της. Κάθε φορά πακετάριζαν τα λιγοστά υπάρχοντά τους και έβαζαν πλώρη για νέα λιμάνια. Πουθενά συγκεκριμένα. Έτσι απλά, για τη συγκίνηση του ταξιδιού. Για την περιπέτεια. Η Νεφέλη δεν ήταν ποτέ σίγουρη από ποιον ή από τι έτρεχαν να ξεφύγουν, γιατί πριν καλά καλά εγκατασταθούν σε ένα σπίτι ή πριν προλάβει να αποκτήσει νέες παρέες… το ταξίδι ξεκινούσε ξανά απ’ την αρχή. Διαβάστε Περισσότερα

Θυμόταν τον εαυτό της ώρες ολόκληρες να κοιτάει το παράθυρο περιμένοντας τον αδερφό της. Τα χρόνια εκείνα δε μπορούσε να βγει έξω από το σπίτι παρά μόνο με συνοδεία άλλου άντρα κι έτσι κοίταζε στην άκρη του δρόμου περιμένοντας τη μορφή του να φανεί από τη στροφή. Ο ερχομός του σήμαινε απελευθέρωση, αφού μετά το φαγητό πήγαιναν μαζί μεγάλους περιπάτους στην πόλη. Τα μάτια της γέμιζαν χρώματα από τα υφάσματα κι η αναπνοή της τη μυρωδιά των μπαχαρικών.
Διαβάστε Περισσότερα

Ένα.
Δύο.
Τρία.
Οι σκέψεις της τρέχουν και πάλι πίσω σε εκείνη την νύχτα.
Ένα.
Δύο.
Τρία.
Τα μάτια της βλεφαρίζουν με μανία παλεύοντας να διώξουν τις εικόνες. Μα η θύμηση του πόνου είναι εκεί, στην πλάτη της, τραντάζοντας το κορμί με καυτές σουβλιές.
Διαβάστε Περισσότερα