Την παρατηρούσε συχνά από το παράθυρό του που έβλεπε στο δικό της απέναντι, στον ακάλυπτο της παλαιάς πολυκατοικίας. Ήταν συνεπής στο άτυπο ραντεβού τους, κάθε απόγευμα στις πέντε, όταν εκείνη στεκόταν πλάι στο ανοιχτό παράθυρο και έπαιζε κομμάτια στο βιολί. Άλλοτε μουσική κλασική που δεν αναγνώριζε κι άλλοτε από πιο σύγχρονες παρτιτούρες• αποτυπώνονταν στην μνήμη του χωρίς καμία διάκριση.

Διαβάστε Περισσότερα

Θυμάμαι ακόμα εκείνη τη νύχτα. Τη θυμάμαι σαν να ήταν χθες το πρωί που τα χειροκροτήματα ηχούσαν εκκωφαντικά στα αυτιά μου. Σαν να ήταν χθες το μεσημέρι που το τσούγκρισμα των ποτηριών μας θα έκανε κάθε τεμπέλικη δεκαοχτούρα να πετάξει. Σαν να ήταν χθες το απόγευμα που τα ποτισμένα από σκέτο ουίσκι χείλη σου τσουρούφλισαν την καρδιά μου. Σαν να ήταν χθες το βράδυ που ο χρόνος πήρε μια ανάσα να ξαποστάσει.

Διαβάστε Περισσότερα